หนังสือพิมพ์เดลินิวส์ ฉบับวันพุธที่ 24 ธันวาคม 2557
อาทิตย์นี้ขณะที่ท่านกำลังอ่านคอลัมน์นี้ เชื่อมั้ยครับชาวกะเหรี่ยงในเมียนมาร์เขาฉลองวันปีใหม่กันเสร็จไปแล้ว เพราะชาวกะเหรี่ยงเขาจะเริ่มฉลองเทศกาลปีใหม่กันในวันพระจันทร์เต็มดวงวันแรกของเดือนสิบตามปฏิทินจันทรคติของเมียนมา ซึ่งอาจจะตรงกับเดือนธันวาคมหรือเดือนมกราคมตามปฏิทินสากลก็ได้ส่วนในปีนี้ตรงกับวันอาทิตย์ที่ 21 ธันวาคมที่เพิ่งผ่านไปครับ
ที่ชาวกะเหรี่ยงให้ความสำคัญกับเดือนสิบและถือเป็นปีใหม่ก็เพราะเดือนสิบเป็นเดือนสิ้นสุดฤดูเก็บเกี่ยวและเป็นการเริ่มต้นฤดูเพาะปลูกครั้งใหม่ของเขาครับ
ปีใหม่เป็นเทศกาลสำคัญที่ทุกคนจะต้องออกมาเฉลิมฉลองร่วมกัน ทั้งเด็กหนุ่มสาวและผู้ใหญ่ จะสวมชุดที่เป็นเอกลักษณ์ของชาวกะเหรี่ยงคือเสื้อคลุมจากผ้าทอที่ไม่มีแขนและปะโซที่ไทยเราเรียกว่าโสร่ง ทั้งหญิงและชายจะแต่งกายเหมือนๆกัน ยกเว้นผู้หญิงที่ยังไม่แต่งงานจะสวมชุดยาวสีขาวครับ
กิจกรรมที่นิยมในเทศกาลนี้คือการประกวดเต้นรำที่เรียกว่า “โด” เป็นการเต้นรำที่ชายหญิงผู้เข้าแข่งขันจะต้องเต้นด้วยท่วงท่าที่สนุกสนาน เต้นไปร้องไปคลอกับเสียงกลองพื้นเมืองและเครื่องเป่าที่ทำจากเขาสัตว์ เนื้อหาของเพลงที่ร้องส่วนมากจะพูดถึงความภาคภูมิใจในความเป็นชาวกะเหรี่ยง ซึ่งความภาคภูมิใจในความเป็นชาวกะเหรี่ยงนี้จะสะท้อน ออกมาให้เห็นอย่างชัดเจนมากผ่านการประดับประดาธงชาติกะเหรี่ยงเต็มเมืองไปหมดในช่วงปีใหม่ ซึ่งชาวกะเหรี่ยงเขามีธงชาติเป็นของตัวเองนะครับเหมือนๆกับชนเผ่าอื่นๆในเมียนมาที่ต่างก็มีธงชาติเป็นของตัวเองการเต้นรำอีกแบบที่นิยมเต้นกันในช่วงนี้ก็คือการเต้นระบำไม้ไผ่ซึ่งก็เหมือนๆกับการรำกระทบไม้ที่คนไทยเราคุ้นเคย
ที่ไม่น่าเชื่อก็คืออาหารที่ชาวกะเหรี่ยงนิยมทานกันในเทศกาลปีใหม่นั้นเป็นอาหารยอดนิยมของผมด้วยเหมือนกัน คือในเทศกาลปีใหม่นี้เขาชอบทานข้าวเหนียวไก่ทอดกันครับ จะต่างกันแค่ว่าผมชอบทานทั้งปีเท่านั้นเอง
ชาวกะเหรี่ยงเป็นกลุ่มชาติพันธุ์ที่มีประชากรราว ๆ 6-7 ล้านคนมีมากเป็นอันดับสามของประชากรเมียนมารองจาก ชาติพันธุ์บะหม่าที่คนไทยเรียกพม่าและชาติพันธุ์ฉานหรือที่คนไทยเรียกไทใหญ่ ชาวกะเหรี่ยงอาศัยอยู่กระจัดกระจาย ในหลายภาคของเมียนมาโดยชาวกะเหรี่ยงส่วนมากจะอาศัยอยู่ใน “รัฐกะหยิ่น ” (ไทยเรียกรัฐกะเหรี่ยง) และ “รัฐตะเน้นด่าหยี่” (ไทยเรียกตะนาวศรี) ทั้งสองรัฐนี้อยู่ทางด้านตะวันออกเฉียงใต้ของเมียนมาชาวกะเหรี่ยงอีกส่วนหนึ่ง ซึ่งมีมากพอสมควรอาศัยอยู่ในเขตเอยาวดี (ไทยเรียกอิรวะดี) และบะโก (ไทยเรียก พะโค) ชื่อเรียกใหม่ของ “หงสาวดี”ที่อยู่ในภาคกลางของเมียนมาและมีอีกบางส่วนที่อาศัยอยู่ในรัฐฉาน ของชาวไทใหญ่และยังมีชาวกะเหรี่ยงอีกกว่า 300,000 คน ที่อาศัยอยู่ตามชายแดนทางภาคเหนือและภาคตะวันตกของไทยอีกด้วย
ปีนี้ที่ชาวกะเหรี่ยงในเมียนมาฉลองปีใหม่เร็วกว่าคนอื่นใน AEC ก็ว่าน่าอะเมซิ่งแล้ว แต่ที่ฟิลิปปินส์น่าอะเมซิ่งกว่านะครับ เพราะที่นั่นคนเขานับถือศาสนาคริสต์กันมากกว่า 90 เปอร์เซ็นต์ เขาเฉลิมฉลองเทศกาลคริสต์มาสกันก่อนประเทศอื่นๆ ในAEC และทั่วโลกถึงสี่เดือน
คนฟิลิปปินส์เราเริ่มฉลองเทศกาลคริสต์มาสกันตั้งแต่เดือนกันยายนเลยนะครับ ฉลองกันในเดือนกันยายน ตุลาคม พฤศจิกายนไปจนถึงธันวาคม ที่เขาฉลองกันใน 4 เดือนนี้ก็เพราะชื่อของทั้งสี่เดือนนี้ลงท้ายด้วย “Ber” เหมือนๆกันคือ September October November และ December ใครที่ไปเที่ยวฟิลิปปินส์ในเดือนกันยายนเป็นครั้งแรกจะออกอาการงงๆ ทุกคนนะครับ เพราะเวลาเดินเข้าไปในห้างจะเห็นการประดับประดาฉลองคริสมาสต์และเสียงเพลงจิงเกิลเบล ดังทั่วไปหมด
AEC นี่มีอะไรให้อะเมซิ่งเยอะจริงๆ นะครับ
