ยุทธศาสตร์สู่ AEC ตอนที่ 67 ความฝันของไทย

0
597

ในการปฏิญาณตนก่อนเข้ารับตำแหน่งประธานาธิบดีต่อหน้าที่ประชุมใหญ่ ของสมัชชาผู้แทนประชาชนจีน ทั่วประเทศปีที่แล้วนั้น สีจิ้นผิงได้พูดถึง “ความฝันของจีน” หรือ “ Chinese Dream” ไว้อย่างน่าฟัง

สีจิ้นผิงบอกว่า ความฝันของจีนเป็นความฝันของประชาชนและประชาชนเองนั่นแหล่ะที่จะเป็นผู้ทำให้ความฝัน นั้นกลายเป็นจริงขึ้นมาได้ นอกจากนั้นสีจิ้นผิงยังได้ขยายความต่อว่า ชีวิตของคนเราก็เหมือนเรือ ความฝันของเราเรียบเสมือนใบของเรือ ถ้ามีชีวิตแต่ไม่มีความฝันก็เสมือนเรือไม่มีใบ คงแล่นไปแบบไร้ทิศทาง

ที่น่าสนใจและชัดเจนมากก็คือทุกคนย่อมมีความฝันเป็นของตนเอง แต่เราทุกคนต่างก็เป็นคนจีน อาศัยอยู่ในจีน เหมือนๆกัน เพราะฉะนั้นความฝันของคนจีนต้องเป็นฝันที่สอดคล้องและเป็นไปในทิศทางเดียวกันกับฝันของ ประเทศชาติ เมื่อประเทศชาติเจริญก้าวหน้าไปได้ดีประชาชนก็จะอยู่ดีกินดีมีสุขไปด้วย

นั่นเป็นครั้งแรกที่เราได้ยินคำว่า “ฝันของจีน” ซึ่งมีความหมายและบริบทต่างไปจาก “ความฝันของอเมริกัน” หรือ “ American Dream”  ซึ่งเราได้ยินบ่อยๆ เพราะฝันของจีนเป็นฝันของบุคคลแต่ต้องผูกพันกับฝันของประเทศชาติ ต่างไปจากฝันของอเมริกันซึ่งเป็นฝันของแต่ละคน ใครอยากจะฝันอะไรก็ฝันไม่จำเป็นต้องผูกพันกับฝันของชาติ

แต่ที่ผมว่าน่าสนใจที่สุดคือประโยคที่ว่า “ชาติที่ไม่ความฝันเป็นชาติที่น่าเศร้า ชาติที่มีแต่ความฝันแต่ไม่มี ความแน่วแน่มุ่งมั่นและแนวทางที่จะทำให้ฝันของชาติเป็นจริงเป็นชาติที่ไม่มีอนาคต” ถ้าอธิบายในเชิง ยุทธศาสตร์ ความฝันของชาติในสุนทรพจน์ของสีจิ้นผิงก็คือวิสัยทัศน์หรือตำแหน่งของประเทศนั่นเอง ถ้ามีแต่วิสัยทัศน์แล้วไม่มีแนวทางที่ชัดเจนในทางปฏิบัติ ประเทศชาติก็จะพัฒนาแบบไม่มีอนาคต

ไทยเราเป็นชาติที่เขียนวิสัยทัศน์ได้สวยงามไพเราะเสมอ ลองดูวิสัยทัศน์ประเทศไทยปี พ.ศ. 2570 ของไทยดู นะครับ “คนไทยภาคภูมิใจในความเป็นไทย มีมิตรไมตรีบนวิถีชีวิตแห่งความพอเพียง ยึดมั่นในวัฒนธรรม ประชาธิปไตยและหลักธรรมาภิบาล การบริการสาธารณะขั้นพื้นฐานที่ทั่วถึงมีคุณภาพ สังคมมีความปลอดภัย และมั่นคง อยู่ในสภาวะแวดล้อมที่ดี เกื้อกูลและเอื้ออาทรซึ่งกันและกัน ระบบการผลิตเป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อม มีความมั่นคงด้านอาหารและพลังงาน อยู่บนฐานทางเศรษฐกิจที่พึ่งตนเองและแข่งขันได้ในเวทีโลกสามารถอยู่ ได้ในประชาคมภูมิภาคและโลกได้อย่างมีศักดิ์ศรี”

อ่านลื่นไหลไพเราะดีนะครับ แต่เห็นได้ชัดเลยว่าคนเขียนวิสัยทัศน์อันนี้เป็นคนโลภมาก เพราะเล่นเขียนฝันแบบ ยาวเหยียดเก็บเอาทุกอย่างมาต่อๆกัน ไม่รู้อะไรสำคัญไม่สำคัญ อ่านกว่าจะจบก็เล่นเอาซะเหนื่อยเลย ที่น่ากังวลก็ คือคนที่เขียนคงไม่รู้ว่าวิสัยทัศน์ที่ดี ของแต่ละประเทศควรจะเป็นวิสัยทัศน์ที่แตกต่างและมีจุดเด่นเป็นเอกลักษณ์ เฉพาะประเทศ  ประเทศอื่นแม้อยากจะลอกเลียนแบบก็ทำไม่ได้

การเขียนวิสัยทัศน์แบบนี้ ไม่ต้องเรียนหนังสือ ไม่ต้องรู้เรื่องยุทธศาสตร์ ไม่ต้องรู้เรื่องประเทศอื่นๆบนโลกเลย ก็เขียนได้นะครับ

สีจิ้นผิงบอกความฝันเหมือนใบของเรือ แต่ถ้าไทยเรามีฝันยิบฝันย่อยฝันเยอะขนาดนี้เรือที่ชื่อว่าประเทศไทย คงจะเป็นเรือที่มีใบเรือใบเล็กๆ เต็มเรือ เมื่อลมพัดมา เรือคงจะแล่นไปอย่างไร้ทิศทางเคว้งคว้างอย่างที่เคย

[smartslider3 slider="9"]