ตอนที่แล้วผมบอกว่าทางรอดของไทยข้อแรกก็คือเราต้องยอมรับความจริงว่าการที่เศรษฐกิจไทยไม่เติบโตนั้นเป็นปัญหาโครงสร้าง ซึ่งเกิดจาการที่ไทยเราไม่มียุทธศาสตร์ และข้อที่สองคือเราจะต้องเร่งแก้ไขคอรัปชั่นให้ได้ โดยเราต้องยอมรับความจริงด้วยว่ากระบวนการแก้ไข องค์กรอิสระที่ทำงานอยู่และความตั้งใจจริงของทุกรัฐบาลที่ผ่านมายังไม่ดีพอที่จะแก้ไขปัญหาคอรัปชั่น
เกาหลีใต้ซึ่งเป็นสังคมอุปถัมภ์และมีการคอรัปชั่นมีการบูรณาการระหว่างรัฐบาล ข้าราชการ นักการเมืองและนักธุรกิจเหมือนไทย สามารถปราบคอรัปชั่นได้สำเร็จก็เพราะผู้นำเขามีความตั้งใจจริง ปฏิรูปองค์กรปราบคอรัปชั่น เน้นการปราบก่อนการป้องกัน และที่สำคัญที่สุดเขารู้ดีว่าการเปิดโอกาสให้ประชาชน สื่อมวลชนเข้าถึงข้อมูลของภาครัฐ เป็นส่วนสำคัญทำให้ปราบคอรัปชั่นสำเร็จได้
หัวใจของการปราบคอรัปชั่นก็คือการมีระบบตรวจสอบและถ่วงดุล หรือ Check and Balance ที่มีประสิทธิภาพ ถ้าภาครัฐทุกหน่วยงานรวมถึงองค์กรอิสระและเรกูเลเตอร์ต่างๆของไทยสามารถถูกตรวจสอบและถ่วงดุลได้ ถ้าประชาชนสื่อมวลชนสามารถเข้าถึงข้อมูลต่างๆได้ง่าย ทุกหน่วยงานก็จะถูกตรวจสอบได้ง่ายและตลอดเวลา โดยเฉพาะหน่วยงานและองค์กรอิสระที่มีหน้าที่ปราบคอรัปชั่นจะต้องโดนตรวจสอบและถ่วงดุลก่อนคนอื่นๆ เช่นเดียวกับประเทศที่มีคอรัปชั่นน้อยกว่าไทยเรา
เรื่องที่สามก็คือคุณภาพของคน ความจริงที่น่าตกใจก็คือปัจจุบันคุณภาพของนักเรียนไทยนั้นยังสู้ประเทศอื่นๆ...