อาทิตย์นี้ผมจะขอเก็บตกการทำบุญของเพื่อนบ้านของเราว่ามีอะไรแตกต่างไปจากไทยเราบ้างหรือไม่นะครับ
ที่กัมพูชา ประเทศซึ่งผู้คนมีนิสัยใจคอเหมือนคนไทยมากๆ ทั้งการถูกปลูกฝังให้มีความกตัญญูต่อบุพการีและการชอบเข้าวัดทำบุญเมื่อถึงโอกาสอันควร สิ่งแรกที่ต่างกันแบบน่าอะเมซิ่งก็คือเครื่องสังฆทานที่คนกัมพูชาเขาเรียก “สังฆเทียน” นั่นแหละครับ เพราะชุดสังฆเทียนที่ใหญ่และเป็นที่นิยมถวายกันนั้นใหญ่โตขนาดผู้หญิงยกไม่ไหวเลยก็แล้วกันเพราะข้างใน เขาจะใส่ข้างของจำเป็นเอาไว้ครบจนพระสงฆ์ใช้ดำรงชีพได้
เริ่มกันตั้งแต่เครื่องนอนที่มีหมอน มุ้ง และผ้าห่ม สำหรับชุดปรุงอาหารซึ่งเป็นของจำเป็นเพราะของสดที่นั่นถูกแต่อาหาร ตามร้านค้าทั้งหลายแพงมากเมื่อเปรียบเทียบกับรายได้ของคน ดังนั้นในชุดสังฆทานจึงมีตั้งแต่เขียง มีดใหญ่ มีดเล็ก หม้อ ใหญ่หม้อเล็ก ทัพพี กระทะ ตะหลิว เตาแก๊สพร้อมแก๊สกระป๋อง จานชาม แก้วน้ำ ช้อนส้อม กาต้มน้ำ ถังพลาสติก กาละมัง ขัน ฯลฯ ส่วนวิธีการทำบุญนั้นไม่ค่อยต่างกับไทยเรา ไม่ว่าจะเป็นช่วงเข้าพรรษาหรือวันพระทั่วไป ยกเว้นการทำบุญด้วย การถวายเงินเพราะคนกัมพูชานิยมเอาธนบัตรไปวางไว้ในมือขององค์พระพุทธรูปมากกว่าที่จะใส่ขันที่วางไว้หน้าองค์พระ บางคนแปลกยิ่งกว่าเพราะชอบเอาธนบัตรไปเสียบไว้ตามองค์พระพุทธรูปเลย ตรงไหนเสียบได้เสียบเลย ซอกมือซอก แขนเสียบหมด เวลาเดินเข้าไปในวัดดังๆ ก็อย่าแปลกใจนะครับที่จะเห็นพระพุทธรูปของกัมพูชามีธนบัตรเสียบเต็มไปหมด
วิธีการไหว้พระขอพร คนกัมพูชานิยมยกมือไหว้อธิษฐาน เสร็จแล้วจะเอามือไปลูบที่องค์พระแล้วเอามือนั้นมาลูบหน้า ลูบศรีษะของตนเองเพื่อความเป็นสิริมงคล ส่วนเสียงสวดมนต์ของพระกัมพูชานั้นคล้ายคลึงกับของไทยและพระในสปป.ลาวมาก ฟังแล้วคุ้นเคยเลยพอสวดตามได้ ต่างไปจากการสวดพระของเมียนมาซึ่งฟังดูแตกต่างอย่างเห็นได้ชัดเจน
ส่วนในสปป.ลาวนั้น นอกจากยังนิยมใส่ซิ่นสวยงามไปวัดและยังนิยมตักบาตรด้วยข้าวเหนียวเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลงแล้ว เวลาคนสปป.ลาวไปวัดในวาระสำคัญ เช่น วันเข้าพรรษา เขานิยมถือพานเงินพานทองสวยงามไปด้วย และเวลาจะหยิบข้าวของใส่บาตร มือข้างซ้ายก็จะถือพานหนีบไว้ข้างตัว แล้วก็ใช้มือขวาข้างเดียวหยิบเอาของหรือเงินที่จะถวายขึ้นมาแตะหน้าผากก่อนที่จะใส่ลงไปในบาตร เหมือนกับการที่คนไทยเราใช้สองมือยกของขึ้นเพื่อ “จบ” ของก่อนจะถวายพระนั่นเอง
เวลาเวียนเทียนในสปป.ลาวนี่จะเห็นความแตกต่างจากบ้านเราอยู่สองเรื่องด้วยกันคือ เรื่องแรกที่จะเห็นเด่นชัดก่อนเลยก็คือ เทียนที่คนสปป.ลาวนิยมใช้เวียนเทียนนั้นไฟจะลุกโพลนสว่างไสวมาก ลุกโพลนจนมองไกลๆ นึกว่าจุดไต้เดินเวียนเทียนได้เลยก็แล้วกัน ที่เป็นเช่นนั้นก็เพราะเขานิยมใช้เทียนที่มีใส้เทียนใหญ่ๆ เปลวไฟจะได้สว่างไสวนั่นเอง
เรื่องที่สองคือ คนสปป.ลาวเขาจะรอเวียนเทียนพร้อมๆ กัน มีเวลากำหนดนัดหมายของแต่ละวัดอย่างแน่นอนว่าจะเวียนเทียนกันตอนกี่โมง ผู้คนก็จะไปให้ถึงวัดก่อนเวลานัดหมายเพราะที่นั่นเขาเวียนเทียนสามรอบโบสถ์เหมือนไทยเราแต่จะเวียนเทียนกันครั้งเดียวและพร้อมๆ กัน ใครมาไม่ทันเขาจะไม่ไปเวียนเทียนคนเดียวหรือกลุ่มเดียวไม่เหมือนเมืองไทย ที่ใครไปถึงตอนไหนอยากเดินเวียนเทียนตอนไหนก็ทำได้เลย การรอเวียนเทียนพร้อมๆ กันนี้เป็นอีกเรื่องที่สะท้อนให้เราเห็นว่าคนสปป.ลาวเขาถือว่าคนทุกคนเท่าเทียมกัน จะทำอะไร ก็ต้องทำพร้อมๆ กันถึงจะดี เหมือนการเต้นบั๊ดสลบ ซึ่งทุกคนจะเต้นท่าเดียวกันเหมือนกันและพร้อมๆ กัน เป็นทัศนคติ ของเขาที่เชื่อว่าคนทุกคนในโลกนี้มีความเท่าเทียมกัน เป็นเพื่อนกันหมด ไม่มีพี่ไม่มีน้อง ไม่มีบ้านพี่เมืองน้อง มีแต่ประเทศเพื่อนบ้านครับ
