วันนี้แล้วสินะครับที่เราจะได้ออกไปลงคะแนนเลือกตั้งหลังจากที่หลายคนรอคอยมานาน ใครจะได้เป็นรัฐบาลใหม่ นายกฯใหม่ ขอปล่อยให้เป็นเรื่องของการเมืองไทยก็แล้วกัน แต่วันนี้ผมจะขอยกตัวอย่างบางประเทศใน AEC ที่ผู้นำคนใหม่สามารถเปลี่ยนแปลงประเทศได้อย่างน่าอะเมซิ่ง
เริ่มกันที่สิงคโปร์ ประเทศที่พัฒนามากที่สุดใน AEC แม้จะมีพื้นที่ราว 700 ตารางเมตรใหญ่กว่าเกาะภูเก็ตนิดเดียว ไม่มี ทรัพยากรธรรมชาติ มีคนเพียง 5 ล้านคนและเคยโกงกันสะบั้นหั่นแหลก แต่เขาก็สามารถสร้างชาติจนวันนี้สิงคโปร์กลาย เป็นประเทศพัฒนาแล้วชั้นแนวหน้าของโลกไปได้แล้วด้วยการที่มีผู้นำเก่งคนเดียวที่ชื่อ ลีกวนยู
เมื่อสิงคโปร์ต้องแยกตัวออกจากมาเลเซียในปีพ.ศ. 2508 นั้น ลีกวนยู ทำอยู่ไม่กี่เรื่องหลักๆ ซึ่งเป็นเรื่องยากมาก เรื่องแรกก็ คือการปราบคอรัปชั่นอย่างจริงจัง เดิมเมื่ออยู่ภายใต้การปกครองของอังกฤษ คอรัปชั่นในสิงคโปร์นั้นหนักไม่ต่างไปจาก ไทย แม้จะมีองค์กรปราบคอรัปชั่นที่ชื่อ Corrupt Practices Investigation Bureau แต่ก็ไม่สามารถทำอะไรได้ เมื่อผู้นำเบอร์ หนึ่งยืนนิ่งเป็นกำแพงเหล็กให้ CPIB เอาหลังพิงได้ การปราบคอรัปชั่นจึงสำเร็จได้กลายเป็นประเทศโปร่งใสอันดับต้นๆ ของโลกไปได้อย่างน่าอะเมซิ่ง
นอกจากสิงคโปร์แล้วประเทศที่ได้ผู้นำดีมือสะอาดเอาจริงเอาจังเรื่องคอรัปชั่น จนทำให้ประเทศสามารถปราบคอรัปชั่น ได้ดียิ่งขึ้นก็มี ฟิลิปปินส์ ตั้งแต่ เบนิกโน อะกิโนที่ 3 ประธานาธิบดีคนที่แล้ว ที่มือค่อนข้างสะอาดไม่ค่อยโกง อัตราการ คอรัปชั่นก็ลดลงทันที อินโดนีเซียพอได้โจโควี่ประธานาธิบดีมือสะอาดเข้ามา การโกงก็ลดลงฮวบอาบ เมียนมาพอได้ ด่อว์อองซานซูจิ เข้ามาเป็นผู้นำตัวจริง อัตราการโกงก็ลดลงอย่างเห็นได้ชัด แม้ประเทศในอาเซียนบวก 6 เช่นอินเดีย พอได้ นเรนทรา โมดี คนมือสะอาดเข้ามา แม้ระบบจะยังเปิดช่องให้โกงและประชากรจะมีเป็นพันล้านคน แต่พอผู้นำเบอร์หนึ่ง เอาจริงการปราบคอรัปชั่นก็สามารถทำได้
ที่หนักสุดและเหมือนไทยมากที่สุดคือเกาหลีใต้โดยเฉพาะการเป็นสังคมอุปถัมภ์ซึ่งเป็นอุปสรรคสำคัญในการปราบ คอรัปชั่นเพราะเจ้านาย ลูกน้อง การเมือง ราชการ และธุรกิจ ร่วมมือกันโกงแบบบูรณาการและช่วยกันปกปิดข้อมูล การ ปราบโกงก็เลยทำได้ยากมากๆ ในประเทศแบบนี้นอกจากต้องได้ผู้นำดีมือสะอาดแล้ว ยังต้องการระบบที่ออกแบบมาเป็น พิเศษสำหรับการปราบโกงในสังคมอุปถัมภ์อีกด้วย ซึ่งเกาหลีใต้ก็ทำได้จนสำเร็จ จับประธานาธิบดีติดคุกไปหลายคนแล้ว
ดังนั้นใครที่สิ้นหวังกับการปราบคอรัปชั่นก็อย่าเพิ่งไปท้อแท้ เพราะประเทศตัวอย่างที่ปราบคอรัปชั่นได้ก็ยังมีให้เห็นอยู่
เรื่องต่อมาซึ่งความจริงสำคัญที่สุดก็คือ การเขียนยุทธศาสต์ประเทศ แต่ผมเลือกยกเอาเรื่องการปราบคอรัปชั่นขึ้นมาก่อน เพราะบ้านเราถ้ายังปราบคอรัปชั่นไม่สำเร็จ การเขียนยุทธศาสตร์ก็จะผิดเพี้ยนไปได้
ลีกวนยูรู้ดีว่าประเทศตัวเองไม่มีทรัพยากรธรรมชาติมีแต่ทรัพยากรบุคคล (ไทยเรียกแรงงาน) ขนาดประเทศก็เล็ก ประเทศ ไม่สามารถจะเป็นอะไรไปได้นอกจากจะวางตำแหน่งประเทศให้เป็นศูนย์กลางการค้าขาย เมื่อตำแหน่งประเทศชัด ลีกวนยู และคนทั้งประเทศก็รู้ว่าพวกเขาจะต้องทำอะไรอย่างไรเมื่อไหร่ สิงคโปร์จึงจะสามารถเป็นศูนย์กลางการค้าขายของโลกได้
สิงคโปร์จึงเร่งลงทุนในโครงสร้างพื้นฐานเช่นถนนและรถไฟ ด้านวิทยาศาสตร์ ด้านเทคโนโลยี ด้านการศึกษาและด้าน สาธารณสุขและสิ่งแวดล้อม ครบ 5 ด้าน จนประเทศมีโครงสร้างพื้นฐานดีติดอันดับต้นๆของโลก รวมถึงการปรับปรุง กฎหมายเพื่อให้การลงทุนทำมาค้าขายทำได้ง่าย จนสิงคโปร์เป็นประเทศที่เริ่มต้นทำธุรกิจได้ง่ายที่สุดในโลก
ยังมีตัวอย่างดีๆที่น่าอะเมซิ่งจาก AEC อีกเยอะให้ว่าที่นายกฯไทยได้อ่านต่อในอาทิตย์หน้าครับ
